Yeni yeniden sessizleşti yüzü Eskidi dağılan sahte gökyüzü Onun kalbiydi sensiz mahşer Kayıp eli dağıtarak ikişer

Tümden gelen ya da tüme varan, Hırçın ve ıssız düşüncelerinin içinde ne fark eder? Çelişkilerse doğrudan tüketen tersevirmeleri, Canını yakan tükenmeler örneklenir mi?

Neden? Ne zaman? Ne için? Seni kör eden güneşin ışığında, Hayalet bin kopya yüz ile yüzleştin. Kül mekanın cennet alevinde,

Tüm bedenimi alaşağı eden zamansızlığı kustum, Kaybolmuş umutsuz ruhumun girdabında… Bir kez daha çığlıkların ortasında kalmak istiyorum, İnsanların vahşi, korkak ve boş bakan gözlerinde…

Kendini uçurumun kenarında bulduğunda, Yuvanı hiç terk etmemiş hissi kaplar bedenini Yüzünü okşayan rüzgârların serinliğinde… *** Bedenini boşluğa teslim ettiğinde,

Ölen kelebeğin kanadından savrulan, son toz taneleriyim Gecenin karanlığında akan kan ve gözyaşı taneleri gibi… *** Bedenleri ve ruhları titreten sessiz çığlıklarım ben Yetim bir çocuğun gözlerindeki delilik gibi… *** […]

Gözlerim ışık doldu, ilahlaşan bir şey var… İçimde yanan Tanrı’nın lütfu… Her an seni düşünmekteyim ey ruhumun sahibi! Kalbim kor oldu, sonsuzlaşan bir şey var… Maziyi, geleceği, çağları aşan ben…

Önemli olan öze düşen ışıktır, gerisi gölge yaratır sadece… Hakikati görmek için durumdan, olaydan ve düşünceden dışarı çıkıp bakman lazım. O zaman sürüden ayrıl ve kalbin ile ruhunu serbest bırak. […]

Yağmur damlalarının vurduğu ağaçlar kadar mutlu, Dalgaların yavaşça vurduğu sahildeki kum taneleri kadar huzurlu, Ufacık bir hediyeyle gözleri parlayan çocuklar kadar sevinçli, Yıllardır görmediği yakınını görecek birisi kadar heyecanlı, Birisi […]

Ya hiç bilmedin gülmeyi, ya da sevinçlerin boğuldu öfkelerinde Ya hiç bilmedin sevmeyi, ya da sevgin kilitli kalmıştı yüreğinde Etrafına ördüğün ağı, kendin de yırtamıyordun artık Kalabalık içinde yalnızdın… İstediğin […]